"Ebeveynlerin çocukları için en çok yaptıkları şey nedir" diye sorduğumda genelde en sık gelen cevaplar;
– Çocuklarını korumak.
– Çocuklarının bakımına yardımcı olmak.
– Çocuklarının geleceği için çalışmak.
Ama bunların da başında gelen başka bir şey var 🙂 o da nasihat etmek, akıl vermek ve eleştirmek… Bunlar da çocuklarımızın hiç duymak istemedikleri şeyler. Oscar Wilde'ın çok güzel bir sözü var: "insanlar daha çok kendilerinin ihtiyacı olan şeyleri başkalarına vermeye bayılırlar, mesela öğüt."
Çocuklar taklit ederek, modelleme yaparak farkında olmadan kolayca öğrenme yeteneğine sahiptir. Özellikle ebeveynlerinin en çok yaptıkları davranışlar, alışkanlıklar zamanla bilinçaltlarına yerleşir ve vakti zamanı geldiğinde çocuk da aynı şekilde davranmaya başlar. Bazen bu durum tam tersi yönde de olur. Mesela çok kitap okuyan bir anne, çocuğunun ihtiyacı olduğu anda da kitap okumaya vakit ayırıyorsa, çocuğuyla kaliteli zaman geçirmek yerine kitaplara boğuluyorsa çocuk kitap okumaya tepki gösterebilir. Çünkü kitaplar ondan annesini almaktadır ya da benden çok kitapları seviyor, kitapları bana tercih ediyor diye düşünebilir. Haklıdır da. 🙂 Ölçülü olmak her zaman iyidir.
Çocuklarımızın bedensel ve zihinsel gelişimi için spor çok önemli bir aktivitedir. Sağlık, estetik ve disiplin sağlar, özsaygıyı, özgüveni artırır. insanın kendisini daha iyi tanımasına yardımcı olur. Her çocuğun zevk alarak yapacağı bir spor mutlaka vardır. Çünkü hareket, bedenin doğasında zaten var olan bir sistemdir. Hareket yaşam demektir. Çocukları spor yapma alışkanlığına yönlendirmenin en güzel yolu annenin de bu aktiviteyi severek yapıyor olmasıdır. Çocuk ebeveynde gördüğü bir alışkanlığı er ya da geç kendi zihin programına geçirip kullanacaktır. Sürekli çocuğunuza spor yapması gerektiğini söyleyip, çocuğunuzu her türlü sporu denemesi için oradan oraya çekiştiriyorsanız bir gün sizin neden yapmadığınızı sorgulayacaktır. Benim imkânım yok demeyin, en azından düzenli yürüyüşler yapabilirsiniz. Bu da yetişkin için bir spor sayılır.
Diğer bir konu da sporun başarı, kazanmak gibi anlamlarla birleştirilmesi. Maalesef bu da çocuk için yorucu ve motivasyon düşürücü, hatta caydırıcı olabiliyor. Çocukların spor yapmayı eğlenme, oyun, kendi içinde güçlenme olarak anlamlandırmasına yardımcı olmakta fayda var. Aksi takdirde bedensel olarak daha narin olan veya spora yeni başlayan çocuklar kendilerini başarısız hissedebilir ve spor yapmaktan uzaklaşabilirler. Günümüz dünyası sürekli rekabeti aşılıyor. Bu sistemin esiri olmadan sporu sadece kendi sağlığımız ve neşemiz için yapıyor olduğumuzu çocuklarımıza hissettirmeliyiz.
şimdi sıra günün sorusunda;
En son ne zaman çocuğunuzla birlikte spor yaptınız? Ya da siz en son ne zaman spor yaptınız?
Bugün çocuğunuzla birlikte eğlenme amaçlı spor yapmaya ne dersiniz?
Arzu Bıyıklıoğlu
NLP Uzmanı ve Yaşam Koçu
www.arzubiyiklioglu.com
